Koch

Achter in het café een woning. De scheidingswand was van glas, een oud vrouwtje zat rustig oud te zijn. De hele gebeurtenis scheen haar in het geheel niet te boeien.

We zijn bij een avondje cultuur met kleine c. Schrijvers die over boeken vertellen, een geestig bedoeld intermezzo en een BoekenBingo.
Herman Koch wisselt een kneuterige consumptiebon in voor een biertje. In zijn hoofd kan ik niet kijken, maar ik kan me niet voorstellen dat hij enthousiast wordt van de verzamelde huisvrouwen en cultureel verantwoorde studenten.
Een goed publiek is net zo zeldzaam als een goede schrijver.

Voordat Herman aan het woord komt, mag een gefaald creatuur eerst vertellen over zijn depressie. De laatste vraag aan de beste man was waarom hij geen zelfmoord gepleegd had. Het antwoord ontging me, de ironie van de vraag was te mooi. Hij had een snor, die man.

Herman gaat achter het biljart zitten. Deze was door er een oerlelijk tapijt over te draperen tot interviewtafel omgetoverd. Een klein aapje zit gespannen te wachten met een trommeltje en bekkens in zijn handjes. Het interview verliep amateuristisch. De interviewster luisterde te graag naar zichzelf, en was bovendien niet in staat vervolgens een vraag te stellen. Voor een boeiende dialoog was het niveauverschil te schrijnend. Over prominente aanwezigen bij zijn boekpresentatie: 'Erica Terpstra viel af.'
Vol geestdrift roffelt het aapje. Pa-dah-klets.