Kommer en kwel, een man die langzaam crepeert net voorbij de Muur. Neergeschoten door grenswachten, niemand kon helpen. Ofja 'kon'. Definities van zulke woorden zijn niet makkelijk te geven. Terug waren deze beelden de afgelopen dagen. Op het keerpunt geboren ben ik, '89. De Muur viel. Een onterecht zinnetje, aangezien deze omver werd geworpen. 'Toen viel de Muur' is niet juist. Het is makkelijk koketteren met helden uit die tijd. Icoon Gorbatsjov werd ruimschoots van stal gehaald. 'Ik was het niet', zei hij. Of in ieder geval iets in die trant. Dat deed me denken, en meer mensen, over de vraag: wordt de geschiedenis bepaald door uitzonderlijke individuen, of zijn individuen slechts een speelbal van de onvermijdelijke wandel der gebeurtenissen? Gorbatsjov vindt het laatste.
Tot mijn spijt moet nu de braakseltekst 'de waarheid ligt in het midden' uitgesproken worden. Het is niet zwart, het is niet wit, echte kennis is vaak grijs. Maar met zulke nietszeggende woorden is het makkelijk schrijven. Ja, nutteloos welhaast. Vrij diep is mijn zuchten dan ook, gevangen door de nuance. En dan word ik ook nog eens geconfronteerd met een pijnlijk te noemen gebrek aan kennis over deze periode. Goodbye Lenin!, die heb ik gezien. Dat afgrijselijk dure museum bij Checkpoint Charlie bezocht. Nog even overwogen een stukje Muur te kopen. Maar toen werd ik wel écht overmand door de ironie.
Stukjes Muur, trots van de communisten, als toeristische memorabilia voor twintig euro te koop. Is dat de 'les' de te leren valt?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten